29 JUNI

Eindelijk, terug internet, behalve in de hoofdstad Ulaan Baatar was er nergens internet, dus vanaf nu : het vervolg.
Dinsdag: 28 juni 2016
Vandaag is het auspicious day. Met een paar nomaden families verzamelen we ’s morgens aan een ovoo (een reïncarnatie heuvel van opgeworpen stenen). Ter ere van de voorvaderen wordt er een ceremonie gehouden door monniken. Voor de ovoo staat voor de gelegenheid een tafel versierd met gebak, snoep en een geslacht, bereid en in stukken gesneden schaap. Monniken reciteren mantra’s. Gelovigen staan in één rij en houden éénzelfde touw vast, zo worden ze gezegend. Iedereen ontvangt rijstkorrels, waarmee we draaibewegingen moeten maken met de klok mee. Gezegende rijstkorrels brengen rijkdom. Die zullen we goed bewaren! Of misschien verkopen aan de hoogste bieder?? Het nomadenkoppel dat de viering georganiseerd heeft, doet 9 maal de groet aan de zon. Reukpotjes worden uitgewisseld tussen monniken en de oudsten om aan te rieken. Snoepjes, yoghurt, rijst en gebakjes doen de ronde. Het schaap wordt verdeeld en een fles wodka wordt ontstopt en aan de mond gezet. Tijd om te vertrekken en afscheid te nemen van deze supergastvrije en lieve mensen! We rijden verder langs granieten rotsen, die als een blokkendoos op elkaar gestapeld liggen en nemen een kijkje in een grot. We hebben ons ingeschreven om mee te werken aan het Gobi Oasis Project in Mandalgobi. We gaan een halve dag bomen planten tegen de oprukkende woestijn. Het project is 35 jaar geleden tot stand gekomen door een dame die begaan was met de natuur. Ze heeft er haar levenswerk van gemaakt. Eén van de 10 regels van het Boeddhisme is: plant een boom en ze is ervan overtuigd dat ze door haar project op 67 jarige leeftijd nog in uitstekende gezondheid verkeerd. Na de boomplantactie houden we rust in onze ger.
Woensdag: 29 juni’16
Van Mandalgobi rijden we naar het Gurvan Saikhan Nationaal Park. De oorspronkelijke bedoeling van het park was om de kwetsbare fauna en flora te beschermen. Het is het enige gebied in de Zuid-Gobiwoestijn waar er water aanwezig is. Er zijn 200 vogelsoorten. Helaas hebben we er maar 3 gespot. De andere vogels waren gevlogen! Het is ook een habitat van de wilde ezel (ikke), de wilde kameel, steenbokken, schapen en het zeldzame sneeuwluipaard. Het hoogtepunt is Yolyn Alm, een 11km lange steeds enger wordende kloof in de vallei met aan het einde een gletsjer voor de canyon. Ijs in juni in de woestijn vinden we een vreemd, merkwaardig natuurfenomeen. Het is een leuke wandeling, met veel zon, klaterende beekjes en een mooie bloemenvariatie. Wanneer we de edelweiss zien, denken we eventjes dat we in Zwitserland beland zijn. Overal in de grond zien we holen, gemaakt door de Pika, een grote muis met schattige ronde oren. We overnachten in een Yurt kamp in the middle of nowhere. Maar eerst nog een doucheke nemen. We worden door een man naar een kelder van een gebouwtje geloodst. We vinden er enkel 3 lavabo’s en een toilet dat zo krap is, dat wanneer je de deur sluit je gezicht ertegen platgedrukt wordt. Herman zal zijn haar dan maar wassen in één van de lavabo’s. Het is ijskoud want warm water is hier nog niet uitgevonden en de pompbak is verstopt. Door het teveel aan water komt hij plots van de muur. Terwijl ik hem tracht tegen te houden, hevelt Herman het water over in de andere lavabo en zo komt de eerste pompbak toch terug min of meer op zijn plaats. De douches bevonden zich trouwens in een ander gebouw!