OP weg naar de woestijn

Zondag: 27 juni 2016
Vandaag begint pas ons eigenlijk avontuur door de Gobiwoestijn, anders dan de meeste mensen denken is maar 3% van de totale oppervlakte bedekt met zandduinen. Het andere gedeelte bestaat uit stenige, heuvelachtige vlakten met her en der lage begroeiing maar ook verborgen oasen, vlammende rotsen, meren en lieflijke valleien tussen bergen. Om 9u15 halen de gids en haar man de chauffeur ons op en voeren ons naar het station. Samen met onze gids Khisgee leggen we een gedeelte van de trans-Mongoolse express route af tot Choyr waar de chauffeur ons zal opwachten met de bagage. We maken uitgebreid kennis met de gids. Ze is 42 jaar en docente Engels aan de universiteit. We zijn blij verrast als ze ons vertelt dat ze veganist is, want we durven geen vlees of vis eten tijdens de reis, om darm problemen te vermijden. De 4 uur durende treinrit verloopt zeer aangenaam, er is weinig lawaai, veel ruimte en de ene na de andere groene heuvel glijdt voorbij om daarna over te gaan in eindeloze steppen. Na 2u serveert de gids fier haar zelf bereidde lunch. Voor elk 2 dikke boterhammen belegd met sla, komkommer, tomaten, avocado en verschillende plakken veggie worst. Mijn mond is groot, maar het kost me toch moeite om het geheel zonder te morsen naar binnen te werken. We krijgen ook nog gezelschap van een doos geraspte wortelen op een bedje van look en een pot tofu bedekt met vegetarische Frankfurter worsten gemarineerd in lookboter. Na 1 boterham lijkt het of ik 3 maanden zwanger ben! We kunnen geen paf meer zeggen! “What a waste”!! zegt de gids. We beloven om de boterhammen als avondeten verder op te eten. Bij aankomst ruilen we de trein voor de jeep. We zullen logeren bij een nomadenfamilie, maar eerst hebben we nog 3 u hotsen, maar hopelijk niet botsen voor de boeg! De groene steppen gaan stilaan over in zandvlakten bezaaid met steentjes en plukken woestijn vegetatie. Witstaart gazellen spurten over de vlakten alsof hun leven ervan af hangt. Geiten, kamelen en koeien kruisen regelmatig ons pad. Vooral de lucht is speciaal! Langs de ene kant grote dotten laaghangende, witte wolken opgevrolijkt met een vleugje zon, langs de ander kant een zwart, dreigende onweer massa. Het geheel heeft iets mystieks. De wind giert langs de auto. Af en toe worden we geflitst… door de bliksem. Gelukkig moeten we hier geen boetes betalen! Na 3 uur wordt het duidelijk dat de chauffeur de gers niet vindt. Volgens hem zijn ze verhuisd (misschien omdat het nomaden zijn?) Na nog een uur ronddwalen en door het oog van een verrekijker zien we plots in de verte de tenten. We mogen plaatsnemen in een eenvoudige familie ger. De dame des huizes begint onmiddellijk te koken. Een stoofpotje van paprika, kool, wortelen, aardappelen en deegwaren. De kokkin krijgt het warm en speelt haar jas uit. Ze is wel erg schaars gekleed, zo warm is het nu ook weer niet in de ger. Wanneer ze haar bukt toont ze ons haar vleeswaren. Gelukkig zijn we voor deze reis vegetariërs. Fier over haar kookkunsten schept ze voor ons een volle kop groenten in. Te veel, maar het is lekker en we eten mooi ons kommetje leeg. Plots denkt de gids aan de boterhammen van de lunch en zegt “such a waste” Ik stel voor om ze morgen als ontbijt op te eten. “Oh yes!” antwoordt ze. Na het avondeten verhuizen we naar een met schapenvilt geïsoleerde, privé ger. Leuk ingericht met een huisaltaar, 2 bedden en een stoof. Plots komt de gids aanzetten met overschot van de lunch. We zien het echt niet zitten om ’s morgens een lookmaaltijd naar binnen te werken en ik stel voor om de veggie worsten met de tofu in de stoof op te branden. Weldra smeult het boeltje en ruikt ons tent naar een hotdog kraam! Herman moet ze meerdere malen met gedroogde mest bedekken, ze zijn hardnekkig! Elke keer we het deksel van de stoof opheffen, zien we nog een worst de kop opsteken. Uiteindelijk kunnen we ze verslagen. Het is ondertussen 22u, we zijn doodmoe van de rit en de pensen affaire. Nog een plasje in de vrije natuur en welterusten!