Nomaden,

Woensdag: 6 juli’16
Vandaag verjaart ons dochter Naomi, spijtig dat we niet thuis zijn! Het is een regendag! De bedoeling is dat we gaan paardrijden, maar het is wachten op droog weer. De gids wil een veganistische maaltijd bereiden op de barbecue. Ze vult de stoof met hout en stenen en stookt ze gloeiend. Dan haalt ze de vuurrode stenen uit de stoof en legt ze samen met aardappelen, wortelen, paddenstoelen, tofu en kruiden en een beetje water in een pot. Het geheel wordt afgedekt met kool bladeren en moet een kwartiertje pruttelen. Als de stoofpot klaar is worden de stenen verwijderd. De nomaden worden ook uitgenodigd (enkel de ouders). Iedereen is enthousiast over de kookkunsten van de gids. Een maaltijd zonder vlees was voor de nomaden een nieuwe ervaring. Iedereen heeft zoveel gegeten dat er een siësta moet worden ingelast. Geen probleem voor ons, het regent toch! ’s Avonds wil de nomaden familie tonen, hoe ze wodka brouwen. In een pot op de stoof wordt drie dagen oude yak yoghurt gekookt. Over de pot schuiven ze een houten ton met daarin een houten bakje met een sleuf. Door de verdamping van de yoghurt op het deksel, lopen de druppels (wodka) via de gleuf in een glazen bokaal. Wij worden aangeduid als professionele wodka proevers en telkens er een bokaal vol is, krijgen we een kommetje voorgeschoteld met de nog lauwe drank en wordt er om onze mening gevraagd. We nippen eventjes en zeggen dat het very good is. Bij het mansvolk gaat de wodka vlotjes naar binnen. Ook onze gids die als veganist geen alcohol of melkproducten mag nuttigen is plots van mening veranderd. Haar lichaam moet blijkbaar plots gereinigd worden en haar tong ook. Ze wil dat we de yak yoghurt, yak room en boterthee proeven. Uit beleefdheid voor de nomaden familie, maar helaas uit onbeleefdheid voor onze darmen! Dan voelen we ons plots moe en trachten weg te komen voor er ons nog ander lekkers wordt voorgeschoteld!
Donderdag: 7 juli’16
Het weer is opgeklaard! De zon schijnt en het is terug aangenaam warm! We gaan paardrijden en genieten van het mooie uitzicht. Groene valleien, waarvan de flanken begroeid zijn met dennenbomen. Overal het gemekker van geiten, grazende yaks en galopperende paarden. Daarna nemen we afscheid van deze toch bijzondere mensen. Na enkele uren rijden beginnen we onze trektocht naar het Tuvkhun klooster dat op een beboste helling van 2312m in 1773 gebouwd werd rond de oude woonplaats van Zanabazar. Hij wordt beschouwd als een genie van zijn tijd. Zanabazar was een belangrijk religieus en spiritueel leider, maar tevens een kunstkenner en grondlegger van de Mongoolse taal. De klim naar boven duurt 2u, de afdaling 1u. Tussen de dennenbossen groeit een onnoemelijke diversiteit van bloemen. Ik ben erg blij dat ik mijn hoofd en gezicht, met een muggennet bedekt heb, want vliegen en dazen laten je geen seconde gerust. Ze prikken door je kleren heen! Voor de Mongolen is het oude klooster een bedevaartsoord en vanaf de top heb je een prachtig uitzicht over het Khangai gebergte. Terug aan de wagen zetten we onze weg verder naar de voormalige hoofdstad van het Mongoolse rijk ‘Kharkhorin’, waar we overnachten in een luxe ger deze keer met douche en toilet.