Meer nabij Siberie

Zaterdag: 16 juli ‘16
Na het Nadaam festival rijden we verder richting Siberië naar het Khövsgöl Nuur. Dit 262m diepe en 2.760 m² grote zoetwatermeer bevat 2% van alle zoet water op aarde. Via een rivier staat het in verbinding met het Baikal-meer in Siberië. Het meer ligt op 190km van Rusland. We overnachten niet in het toeristische stadje maar wel aan de overkant van het blauwe meer in een moeilijk te bereiken eco-kamp. De Mitsubishi wagen wordt ingeruild voor een Russisch busje. Al het materiaal wordt overgeheveld en de chauffeur gebaart dat we ons moeten vastgespen. Het is snikheet in de rammelbak, geen AC en er is slechts 1 zijraampje dat opengehouden wordt met een plastiek flesje. Het plafond is bekleed met zacht isolatiemateriaal, even later zullen we begrijpen waarom. De weg is haast onberijdbaar. In de modder glijden we van hier naar daar in veel te diepe sporen. Meerdere malen rijden we ons vast, maar telkens slaagt de chauffeur erin om de wielen los te krijgen. Soms lijkt het alsof we plaatsgenomen hebben in een kermisattractie. We moeten ons met onze benen blokkeren of we vliegen met ons hoofd tegen het dak. Na 1:30u gehots komen we aan een ijzeren poort. Hierachter ligt ons kamp. Het is prachtig gelegen, omgeven door dennenbossen, met uitzicht over het kristalheldere meer. De helse rit zijn we op slag vergeten!


Zondag: 17 juli ‘16
In de voormiddag rijden we 2 uur paard. De rit door de naaldwouden van de Siberische taiga heeft iets mystieks en rustgevend. Na een uurtje stoppen we aan het meer om de paarden even te laten rusten. Voor onze begeleiders is het een heilige plaats. Ze groeten moeder aarde door op hun buik te gaan liggen voor het water en er een slok van te drinken. Daarna zetten we onze tocht verder. Af en toe laten de gidsen de paarden draven. Door het snelle getrippel met de korte pootjes worden we helemaal door elkaar geschud, voor mij niet echt aangenaam! Herman heeft er geen problemen mee! Het paardrijden in deze prachtige omgeving was voor ons één van de hoogtepunten van de reis. In de namiddag stelt de gids voor om een boswandeling naar de ‘wishing rock’ aan het meer te maken. Het lijkt of we beland zijn in een sprookjesbos, overal lekkere geuren van kruiden, bloementapijten en honderden mini vlindertjes. Aangekomen aan het meer moeten we een rots beklimmen, samen met tientallen andere mensen die hun wens willen uiten door o.a. snoepjes, geld, lege wodka flesjes, steentjes … op een hoop te gooien. Vanop de rots hebben we een mooi uitzicht over het kristalheldere meer. Hopend dat onze wens uitkomt, keren we terug naar onze ger. ’s Avonds ziet Herman een Russische sloep op het meer liggen. Iedereen (onze gids, haar man en wij) gaat akkoord om een boottochtje te maken. We dachten dat het een roeiboot was, maar er bleek ook nog een motor aan vast te zitten. De roeispanen uit OSB hout hadden het toch niet lang volgehouden. Uiteindelijk gaan we met 7 te water. We krijgen zelfs een reddingsvest aangeboden. Het wordt een aangename vaart en gans de bemanning vindt het spijtig wanneer we naar het kamp terugkeren. Op een tak zien we nog een valk voor ons poseren! Schitterend!
Maandag: 18 juli ‘16
Wegens het succes van gisteren gaan we in de voormiddag nogmaals paardrijden. Onderweg zien we twee herten wegspurten. Normaal zouden we 3 dagen aan het meer verblijven. Maar omdat we een vliegtuig moeten halen en de terugweg zo goed als onberijdbaar is, besluiten we een dag vroeger terug te keren. We worden niet meer vervoerd in een Russisch busje, maar in een Toyota jeep door de eigenaar van het domein. Groot is onze verbazing wanneer de chauffeur zich richting meer begeeft. Omdat de weg in te slechte staat is, rijden we gewoon door het meer en deze keer zonder reddingsvesten aan. We horen het water langs alle kanten klotsen. Pas na een half uur als onze weg versperd wordt door een omgevallen boom, gaan we terug aan wal. We worden afgezet aan onze vertrouwde 4x4 en bezoeken in de namiddag een rendierenfamilie. Deze leven in primitieve tipi’s. In het toeristisch seizoen zakken ze met een paar rendieren af naar Khövsgöl Nuur om voor wat geld met hun kuddes te poseren. Omdat we nog nooit rendieren van zo dichtbij gezien hebben, doen we voor één keer mee aan het circus. In de tipi zit een sjamaan. Ze verkoopt ons een amulet om ons huis zo gezegd te beschermen, maar eigenlijk vooral om haar portemonnee te spijzen. Daarna rijden we verder naar Mörön, waar we niet ver van de luchthaven kamperen. De gids wil onze laatste avond samen vieren met drank, maar dat wijzen we beleefd af!